100 lat z muzyką Karłowicza

Udostępnij

Dział: Szczecin

Filharmonia w Szczecinie jest jedyną tego typu instytucją mającą za patrona Mieczysława Karłowicza. Ten fakt, a także kultywowane w Szczecinie tradycje wykonawcze, a także naukowo-badawcze i artystyczne, skłoniają do szczególnej dbałości o uroczystą oprawę obchodów przypadającej w tym roku 100. rocznicy śmierci kompozytora.

W hołdzie Karłowiczowi w Teatrze im. Witkacego w Zakopanym, szczeciński zespół Balic Neopolis Orchestra, oraz góralskie kapele Karpiel Bułecka i Trebunie Tutki wykonały koncert pt. "Non Omnis Moriar”
W tym dniu odbyła się wyprawa pod obelisk „Non omnis moriar” upamiętniający miejsce śmierci kompozytora. Pod obeliskiem uczestnicy wyprawy z Tomaszem Jarmolińskim zastepcą prezydenta miasta na czele złożyli wiązanki kwiatów.
Część zakopiańska obchodów odbyła sie 8 lutego br. Przygotowywano ją wspólnie z zakopiańskimi partnerami: Teatrem im. S.I. Witkiewicza, Stowarzyszeniem im. M. Karłowicza oraz Tatrzańskim Parkiem Narodowym.

Dla uczczenia 100 rocznicy śmierci swego Patrona Filharmonia im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie w lutym 2009 realizuje cykl imprez i koncertów pod hasłem: „100 lat z muzyką Karłowicza” dzieląc obchody rocznicy śmierci kompozytora pomiędzy Szczecin –siedzibę Filharmonii i Zakopane –ukochane miejsce pobytu i inspiracji twórczych Kompozytora. Patronat nad projektem objęli: Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego i Prezydent Miasta Szczecin.

8 lutego 2009 roku minęło sto lat od dnia, gdy pod tatrzańską lawiną zginął wybitny polski kompozytor Mieczysław Karłowicz, patron naszej Filharmonii.

Kompozytor był wielkim miłośnikiem gór i taternictwa, turystyki i fotografiki artystycznej. Mieczysław Karłowicz osiągnął stopień muzycznej doskonałości, pozwalający na zaliczenie Go do grona najwybitniejszych mistrzów światowej symfoniki XX stulecia. Bogusław Schäffer w swym artykule „Karłowicz dziś” (Życie Literackie 19.12.1976) nie zawahał się przed określeniem: „ największy po Chopinie talent kompozytorski w Polsce”.
Mieczysław Karłowicz, wychowanek Stanisława Barcewicza, Zygmunta Noskowskiego i Heinricha Urbana, rozpoczął twórczą drogę od komponowania utworów liryki wokalnej. Jego domeną miała się jednak okazać twórczość przeznaczona na wielką orkiestrę symfoniczną. Stworzył wspaniały, do dziś grywany przez najwybitniejszych wirtuozów gry skrzypcowej na świecie, Koncert skrzypcowy A-dur op. 8, oraz I Symfonię c-moll Odrodzenie.
Okazał się również świetnym twórcą poematów symfonicznych. Powracające fale, Odwieczne pieśni, Rapsodia litewska, Stanisław i Anna Oświecimowie, Smutna opowieść i Epizod na maskaradzie zapewniły Mieczysławowi Karłowiczowi trwałe miejsce w gronie najwybitniejszych kompozytorów polskich.

Twórczość Mieczysława Karłowicza ciągle jeszcze nie została dostatecznie szeroko rozpropagowana w świecie mimo starań Adolfa Chybińskiego, Henryka Opieńskiego, a dzisiaj Leszka Polony, Mieczysława Tomaszewskiego i Jerzego Salwarowskiego.
Mieczysław Karłowicz, wielki miłośnik Tatr, autor bezcennej książki Nie wydane dotąd pamiątki po Chopinie, zasługuje na znacznie większe uznanie niż to, jakim obdarzyło go dotychczas społeczeństwo polskie. Leszek Polony bilansując dorobek kompozytorski i pisarski kompozytora stwierdził nie bez racji, że Dzieło Karłowicza wykracza swym znaczeniem i uniwersalnością przesłania poza czas swego twórcy. Jego muzyka niesie z sobą szczególny etos: skłania do zadumy nad ludzkim losem, nad jego samotnością, tragizmem, a w tym wszystkim – wzniosłością. <www.szczecin.pl>

ostatnia zmiana: 2009-02-11